SHARE

เหลือทิ้งไว้เพียงแต่ความหลัง
กับชีวิตที่อ้างว้างเดียวดาย
เคว้งคว้างและทุกข์ทน
สับสนจนไร้จุดหมาย
ไม่มีคนไม่มีใคร

เหลือทิ้งไว้เพียงแต่ตัวฉัน
อยู่กับความฝันที่ต้องพังทลาย
ฝันไว้เสียสวยงาม
แต่แล้วมันก็ผ่านไป
ผ่านไปเหมือนสายลมที่ไร้ร่องรอย

ไม่มีใครไม่เหลือใคร
สิ่งที่คว้าไปมันกลับเลื่อนลอย
ได้แต่รอคอยคนที่จากไป
นั่งมองเงามองอย่างเหงาใจ
ก็ไม่รู้ว่านานอีกเท่าไร
กว่าสิ่งที่เสียไปจะกลับมา

ความทรงจำมันช่างปวดร้าว
เมื่อมีความเหงาคอยทิ่มแทงหัวใจ
หลงเหลือแค่น้ำตา
ที่เหมือนไหลมาไม่ขาดสาย
กับสิ่งที่ฝังใจไม่อาจลืม

ไม่มีใครไม่เหลือใคร
สิ่งที่คว้าไปมันกลับเลื่อนลอย
ได้แต่รอคอยคนที่จากไป
นั่งมองเงามองอย่างเหงาใจ
ก็ไม่รู้ว่านานอีกเท่าไร
กว่าสิ่งที่เสียไปจะกลับมา

อาจเป็นเช่นนี้ไปตลอดกาล